Op 1 april 1935 bracht mijn vader mij naar de C.V.O. school, voorop de fiets. Op de stang, heette dat. Bij de voordeur werd ik afgezet, je moest maar zien wat er allemaal gebeuren ging. Je moest je maar redden. Nou, daar stond je dan, je wist van niets! Gelukkig maakten de grote meisjes van de achtste klas je wegwijs op het schoolplein.

Voor mij was dat Antsje Oenema van de Slinke.. De eerste tijd hielden we haar stevig vast. Zij deed kringspelletjes met ons en leerden ons "Klompke spotten". Ook leerde Antsje mij fietsen, op haar fiets, buiten het schoolplein.

In de klas moest je stilzitten en doen wat de juffrouw zei. "Aap, noot, mies" was net afgeschaft en wij begonnen met "OO,M,AA,P", dat was, geloof ik moderner (onderwijs-vernieuwing). Ik kwam naast Etty van der Velde te zitten en we konden het goed vinden samen. Ik moest ook wel eens op de voorste bank zitten, omdat ik te veel naar buiten keek. Als we goed werkten, kregen wij een doosje met kleine stokjes in verschillende maten, daar mochten wij dan figuren mee leggen.

Op een keer had ik over een tekenvoorbeeld heen gekleurd. Het was een gele peer, ik weet het nog precies. Drie weken lang moest ik tijdens de tekenles in de hoek staan. Ook kregen we wel een tik met een latje op de handen, als je een punt op de i vergat of op het eind van de zin. Mijn vader heeft er toen een stokje voor gestoken, want dit ging te ver.

Handwerken kregen wij van juf Dijkema_Spandaw, die mochten we erg graag. Ook staat me nog bij dat meester Voortman schoolhoofd was. Mijn vader Pier Wouda was toen voorzitter van het schoolbestuur. Meester leerde ons een hoop over bloemen en planten en voor die tijd was het een vooruitstrevende man. Zo nu en dan hadden we een voordracht_middag. Hij leerde ons vreemde woorden en dat begon dan bij Albino. Ook is er eens een sneltekenaar geweest. Op een goede dag kwam er een man met een slang (python) in een koffer. De rillingen liepen over onze rug toen de man een wollen deken opensloeg en er een slang uithaalde. Deze kwam om zijn nek te liggen. Dit ging te ver voor Wopkje Boonstra en ze vloog de deur uit, naar moeder toe. Gelukkig woonde ze tegenover de school en waren de moeders toen altijd thuis.

En dan 31 augustus, Oranjefeest. Prachtig! Een oranje strik in je haar en een oranje sjerp om en natuurlijk spelletjes doen. Mijn vader maakte een boog, versierd met groen en mijn moeder maakte van crêpe papier rozen en slingers. Helemaal trots liepen Etty en ik mee in de optocht met onze mooie versierde boog. Dat was een lichtpuntje in ons schoolleven. Net zoals het hardrijden 's winters, muziek op de baan. Een dubbeltje mee voor chocolademelk. De kinderen die geen schaatsen hadden vlogen op sokken door de sneeuw bij de baan langs. Soms wonnen ze ook nog een prijs. Gelukkig is dat in deze tijd beter.

Verder was er nog de zending. Geld mee op Maandagmorgen. Dit ging in een offerblokje met een neger in wit gewaad en er een kalf op het offerblokje. Wanneer je je geld in de gleuf deed, knikte de kop die er los op zat, in een "dank U" beweging. Misschien is dit iets tussen de C van de scholen.

Vreselijk als je er nu aan terug denkt.

Groetjes Janny E. Bloem_Wouda.