Herinneringen aan de Schalmei 1970 - 1976

 

Voor het eerst naar de grote school, best wel een beetje eng en ik weet nog dat veel kinderen de eerste dag huilend afscheid namen van hun moeder. Juf Rozema (die leek zo veel op onze Koningin Juliana, vond ik) leerde ons het A.B.C. en tellen. Een gedeelte van de klas was afgeschermd en daar hadden we een echte "winkel", en daar leerden we het rekenen met geld al.

In de tweede klas kregen we juf Miedema, de "blonde juf met de korte rokjes". Het was een gezellig jaar, je voelde je ook al wat zekerder omdat je niet meer één van de kleintjes was.

Het derde en vierde jaar kregen we meester Jonker, van hem waren de uitdrukkin­gen; "Je bent een schat van m'n hart en een knoop van m'n onderbroek" en "Goed gedaan mijn zoon, gij zult Spinoza heten en spinazie eten". Van meester Jonker kregen we ook de eerste "scheikun­de" lessen, wat voor ons altijd weer boeiende en spannen­de uurtjes waren. Dan werd met behulp van accubakken, brandende kaarsen, water en andere attributen ons iets duidelijk gemaakt over bijvoor­beeld zuur­stof. Wat me ook nog goed is bijgebleven is dat we zelf gebedsonder­werpen voor het ochtendgebed op mochten geven. Nu had ik thuis net een gesprek tussen mijn ouders gevolgd en dat ging over vrouwen die achter het raam zaten en naar mannen keken en dat deze vrouwen eigenlijk heel zielig waren. Hoewel ik er niets van begreep, had het wel indruk op me gemaakt dat deze arme vrouwen toch zo zielig waren, dus dat leek me een goed gebedsonderwerp. Toen ik het aan meester vroeg, snapte hij er niks van, en hoe ik het ook probeerde uit te leggen (zo ver ik er wat van wist) hij bleef onnozel doen ............ maar hij heeft er wel voor gebeden.

In klas 5 werd het naar school gaan weer meer schools met meester Brüggink voor de klas. Gevoelsmatig bleef er altijd afstand tussen hem en de kinderen, maar we hebben daar fijne zanguurtjes gehad waar we nieuwe liedjes leerden, zelfs in dialect. De muzikale talenten (zang en fluit) die met de kerstviering altijd ten toon gespreid zijn, zijn door hem ontdekt en ontwikkeld.

Het laatste jaar kregen we het hoofd, meester Neutel. Het was een jaar waar we heel wat afgelachen hebben. Voor in de pauze namen de meeste kinderen altijd fruit mee. Dat mocht je van meester Neutel niet op de bank laten liggen, als je dat wel deed was de kans groot dat hij het fruit van je afnam en zelf op at. Nou dat zouden wij hem wel eens even afleren; een appel waar we met spelden hele kleine gaatjes in hadden geprikt kwam een tijdje in de azijn om te "trekken". Daarna kwam de "rijpe" appel bij Ina Bijzitter op de bank te liggen en nu maar afwachten ........ maar het was alsof meester iets in de gaten had, de appel bleef liggen en zo ook de volgende dag. Toen de meisjes 's middags handwerkles hadden in een ander lokaal, kon meester Neutel zich toch niet langer bedwingen. Hij pakte de appel en nam een hap .......... (wou zich niet laten kennen) liep snel naar het magazijn achter in het lokaal en spuugde daar onder luid gelach van de jongens de "gepikte" appel uit.

Zo komen de snoepers te pas. Al met al heb ik persoonlijk een hele fijne basisschool tijd gehad.

 

Bea Boonstra.